11. Avondvierdaagse

Deze week was weer zo ver: de jaarlijkse 20 kilometerloop verspreid over 4 avonden. Dat houdt in: liedjes oefenen, nee zeggen tegen de snoepvraag (iedere dag!), weerbericht volgen en haasten, haasten en nog eens haasten. Kinderen moe, niet van het lopen, maar van het laat naar bed gaan.

Ik mocht de woensdag meelopen. Mocht want bij ons op school is het aanbod van ouders gelukkig erg groot. 18:00 uur aanwezig ... haast... haast. T-shirt van school over eigen shirt. Warm, klam! Even de andere ouders zoeken, wie lopen er mee vanavond? En dan op weg.

Het begin is altijd erg traag. Lopen, stoppen, lopen, stoppen. Kinderen van het middag van de weg houden. De meppende jongentjes en dromende meisjes in de gaten houden. Achter mij wordt een juf op een haar na geraakt door een auto.

Het blijkt een plaatselijke juwelier. Die gaat dat merken aan zijn omzet. Onderweg veel publiek, af en toe een bekende. "ja hoi, dag." Iedereen die niet loopt, staat te kijken. Op ieder kruispunt een hesje die het verkeer regelt. Rotary?

De kinderen doen het goed. Zingen (het hondje van de slager, tante in Marokko, we zijn er bijna) is hetzelfde als vroeger. Wie bedenkt eens iets nieuws? Er is altijd een kind dat meer caloriën vreet dan er maximaal verbrand kan worden. Ook dat is van alle tijden.

Halverwege een pauze. Keurig geregeld. Koffie voor de ouders, drinken voor de kids. Het tweede deel wordt er minder gezongen. Ook bij de ouders is het beste er wel af. Is het zo zwaar?

Waar hebben we het over: vijf kilometer maar dan wel in slakkengang. Ook dat is altijd zo geweest. Morgen de laatste avond met snoep en een defilé. Dan is het gelukkig weer klaar.

Oh ja ... en de kinderen … die vinden het hartstikke leuk!